Afrikaanse groene waterstof legt Poetin het zwijgen op

“Conflicten-Klimaat-Energie-Demografie Afrika”: kansen voor ambitieuse politieke actie

Afrikaanse groene waterstof legt Poetin het zwijgen op

Groene waterstof, massaal produceerbaar in Afrika, zet Europa aan energie-intensieve industrieën naar Afrika te verplaatsen.
Laat Europa toe de Russische gaskraan dicht te draaien en Poetin het zwijgen op te leggen.
Maakt de doorbraak van Afrika's moderne industrialisatie mogelijk. (*)
Moedigt Europa aan om te innoveren in duurzamere en recycleerbaardere verwerkende industrieën, om het verlies aan energie-intensieve activiteiten te compenseren.
Het Euro-Afrikaanse voorbeeld motiveert andere continenten om dit model van delokalisering te kopiëren.
Resultaat: vrede in Europa, arbeidsintensieve maakindustrialisering in Afrika en reductie wereldwijde CO2-uitstoot met 25%. (**)

Wereldwijd potentieel van zonne-energie. Jaargemiddelde van de totale horizontale irradiatie kWh/m² (IRENA report-15/1/2022

Potentieel voor de productie van groene waterstof aan minder dan USD 1,5/kg (exajoules): Afrika 37%; Midden-Oosten 14%; Noord-Amerika 14%; Oceanië 13%; Latijns-Amerika 12%; Azië 9%; Europa 1%

Afrika is gezegend met een overvloed aan hernieuwbare elektriciteit en 37% van het wereldwijd potentieel voor de productie van “goedkope” groene waterstof. Afrika is ideaal geplaatst om te evolueren tot een groene industrienatie en er energie-intensieve industrieën aan te trekken (ijzer, staal, cement, chemicaliën, petrochemie, non-ferro metalen, keramische materialen, kunstmest, recyclage e-schroot, …).

Kunnen rijke westerse landen en China het zich nog veroorloven om banen te beschermen in energie-intensieve industrieën, de belangrijkste uitstoters van CO2, terwijl dankzij betaalbare groene waterstof, in Afrika in de Sahara en Kalahari, de Inga watervallen, de Aswan- en Renaissancedammen deze basisproducten kunnen worden geproduceerd en vervoerd zonder CO2-uitstoot?

Moet de EU er zich niet op voorbereiden dat eerder vroeger dan later energie-intensieve industrieën verhuizen naar regio's waar groene waterstof het goedkoopst is? In het verleden was de EU al het slachtoffer van de sluiting van kolenmijnen, niet-maritiem staal, het verlies van de textielindustrie, kleding en nationale luchtvaarttrotsen, de sluiting van autoassemblage en consumentenelektronica.

Dankzij innovatie en het creëren van nieuwe markten heeft Europa het verlies van honderdduizenden 'onmisbare' banen overwonnen. Bij delokalisering van energie-intensieve industrieën naar Afrika kan Europese groene wind- en zonne-energie worden gereserveerd voor normaal residentieel en industrieel gebruik en kan de Russische gaskraan dichtgedraaid worden.

"Werk & Moderniteit”, dat is waar Afrika recht op heeft en van wakker ligt.

Industriële partnerschappen tussen Afrikaanse en Europese kmo's zullen de industrialisatie van Afrika en de uitrol van de Afrikaanse continentale vrijhandelszone (AfCFTA), 's werelds grootste markt, versnellen. Gevolg: het creëren van tien miljoen decente banen per jaar, het indammen van extreme ideologieën, conflicten en gedwongen migratie.

(*) Albert Muchanga, AU Commissioner for Economic Development and Industry. ‘The key reform to be undertaken is the structural transformation of Africa, hankered on industrialisation. The value chain integration between Africa and Europe and increased exports of manufactured and agro-processed goods’. (EU-AU summit 16-18/2/2022)

Raychelle Omamo, Cabinet Secretary, Kenyan Ministry of Foreign Affairs. ‘We realise in Africa that we don’t make enough, that we are not industrialised. Therefore, we need new partnerships that will fundamentally change Africa’s integration into the world market. Africa cannot be that continent that is simply there to produce raw materials for others’. (CSIS 28/1/2022)

(**) Hoogovens zijn verantwoordelijk voor 10% van de wereldwijde uitstoot van koolstofdioxide. DRI-EAF directe reductietechnologie, met behulp van waterstof en hernieuwbare energie, zou een revolutie in de staalindustrie kunnen betekenen.(The Economist)