20 Afrikaanse ambassadeurs slaan op de EU-tafel

2044: voorkomen dat een derde van de jongeren in de wereld, op 14 km van Europa, werkloos wordt

20 Afrikaanse ambassadeurs aansporen om met hun vuisten op de tafel van de Europese Unie te slaan

Een reset van ODA ontwikkelingssamenwerking

Afrika wil “fabrieken”. “Werk”, dat is waar Afrika van wakker ligt.

36 Europese programma’s van ontwikkelingssamenwerking, goedbedoeld maar zelden of niet gevraagd door Afrika, leiden de aandacht af van wat er écht toe doet, de lokale verwerking van Afrikaanse grondstoffen tot competitieve producten, in de klimaatvriendelijke korte keten. De moderne industrialisatie van Afrika zal jaarlijks miljoenen formele banen creëren en gedwongen migratie voorkomen. Om Europese fabrikanten goesting te doen krijgen om massaal “win-win” partnerschappen in Afrika te zoeken moeten Westerse politici enkel, door een gestuurde mentaliteitswijziging van hun burgers, het diepgeworteld, vooringenomen geloof elimineren dat Afrika niet klaar zou zijn voor een moderne maakindustrialisatie. Hiervoor is geen extra belastinggeld nodig.

Afrika ligt midden in het bed en kan kiezen tussen Oost, West en Globaal Zuiden

Afrika is niet dat wat u denkt

Een club van 20 Afrikaanse ambassadeurs in Brussel aansporen om met hun vuisten op de tafel van de Europese Unie te slaan en met de hoogste prioriteit

Europa er van bewust te maken dat de asymmetrie in welvaart tussen de buren Afrika en Europa de echte drijfveer is van een belangrijk aantal Afrikaanse jongeren op zoek naar meer perspectief; dat de instroom van migranten in Europa beperken door “hekkens & pushbacks” of “mensensmokkelaars uitroeien” de grondoorzaak van ongelijkheid niet wegneemt;
Europa er van bewust te maken dat een brede, mondige, opgeleide Afrikaanse jeugd het gehad heeft met een hypocriet Europa dat haar neerbuigend de les spelt over mensenrechten en democratie maar tegelijk Afrikaanse bodemrijkdommen - nu ook groene waterstof - blijf afdwingen met “marktconforme” leonijnse bedingingen om er in Europa rijkdom en banen mee te creëren; op die manier voorkomt dat Afrika praktijkervaring opdoet met een arbeidsintensieve, geavanceerde industrialisatie én de creatie van 10 miljoen decente banen per jaar om er de armoede, conflicten en gedwongen migratie te voorkomen;
Europa er van bewust te maken dat actueel Afrika midden in het bed ligt en kan kiezen tussen partnerschappen met Oost, West of the Global South (BRIC’s, Australië, Singapore, Maleisië, Brazilië, …); dat actueel China in de bovenste schuif ligt en dat de Afrikaanse jeugd, bij gebrek aan perspectief, overloopt van antiwesterse ressentimenten;
alle Europese ODA’s en politici aansporen op te houden met moraliserende narratieven over SDGs, democratie, solidariteit, mensenrechten, kinderarbeid, gendergelijkheid, D4D, capaciteitsversterking van nano-, micro- en vrouwenondernemingen in bedrijfsincubators, onderwijs, bescherming kleine landbouwers, fair trade, micro-kredieten, enz (ja zelfs “studiebeurzen”); dit zijn enkel symptomen van een onderliggend gebrek aan economische groei en de creatie van miljoenen formele banen;

5. er Europa op te wijzen dat ondanks het veelvoud van de “nobele” programma’s en miljarden vermeld in puntje 4 over de voorbije twee decennia de asymmetrie in welvaart tussen Afrika en Europa nog verhoogd is; (vooraanstaande Afrikaanse academici doen The EU-Global Gateway af als “a complete joke“ – zie min 37:10 van één van hun voordrachten aan de universiteit van Oxford);

6. er de nadruk op leggen dat al deze programma’s de aandacht afwenden van wat er werkelijk toe doet, namelijk de maakindustrialisatie van Afrika versneld vorm te geven; om nù - en massaal - Afrika de kans te geven zich de competentie eigen te maken van te opereren in moderne, internationale industriële waardeketens; Afrika maakt zelf nog altijd zo goed als niets; moderne fabrieken dat is wat Afrika wil;

7. Europa erop te wijzen dat in 2050 haar “oud continent” nog slechts 7% van de wereldbevolking zal herbergen, Afrika 25%; dat al in 2035 Afrika kan buigen op evenveel hoger geschoolden, in de fleur van het leven, als China; op 60% van het landbouwareaal van de wereld; op 60+% van alle zonne-energie, op 35% van mondiale productiecapaciteit van groene waterstof (Europa 1%); op massa’s klimaatstrategische bodemrijkdommen, op de AfCTA grootste vrijhandelsmarkt ter wereld;

8. Europa laten weten dat om haar geprivilegieerde relatie met Afrika aan te houden of nieuw leven in te blazen, ook geopolitiek, Europa er alle voordeel bij heeft haar ervaring met internationale industriële waardeketens te delen met Afrika;

9. daarom in alle Europese landen ervaren, succesvolle maakindustriële for profit ondernemingen aansporen om massaal partnerschappen voor wederzijds eigenbelang aan te gaan met Afrikaanse sectorgenoten, zowel kmo’s als grotere ondernemingen en melden dat, indien gewenst, in Afrika gerealiseerde winsten kunnen gerepatrieerd worden(!);

EU-overheden hoeven enkel reclame te maken voor Afrika, meer niet!

Om Europese ondernemers te motiveren massaal partnerschappen te zoeken in Afrika is geen extra belastinggeld nodig. Westerse politici moeten dringend een draagvlak creëren bij het brede publiek dat moet beseffen dat Europa Afrika meer nodig heeft dan omgekeerd. Zij moeten door een gestuurde mentaliteitswijziging van the whole of society komaf te maken met de brede, vooringenomen, diep ingewortelde, verkeerde overtuiging dat gans Afrika niet klaar zou zijn voor een moderne maakindustrialisatie. Wel integendeel: De moderne industrialisatie van Afrika redt de hele planeet

Feel free dit confronterend initiatief te delen met alle mogelijk geïnteresseerden en betrokkenen. Een initiatief dat de onvoorwaardelijke no brainer steun heeft van het overgrote deel van de geïnformeerde en mondige Afrikaanse civiele maatschappij.